De zon staat nog hoog, maar met een cocktail binnen handbereik op ons terras is het aangenaam. Geen benauwde serre, geen zweet op je rug, maar frisse buitenlucht aan de Oudegracht. Je leunt achterover op je stoel, kijkt om je heen en weet: hier blijf ik even.
Het is die typische zomerdrukte. Niet hysterisch, wel levendig. Een kind stuitert op z’n stoel omdat de spareribs eraan komen. Aan een ander tafeltje klinken glazen. Ergens lacht iemand net iets te hard. Er vaart een boot voorbij met een groep vrienden die duidelijk al een tijdje aan het proosten zijn. Iets verderop wiebelt een stel op een SUP-board. En soms — als je geluk hebt — gaat er iemand spectaculair te water. Niet gepland, wel vermakelijk.
In de verte hoor je het zachte geratel van een fiets over de brug. Even later het belletje van een bezorger die nét iets te hard door de bocht komt. Ondertussen ruikt het op het terras naar vlees. Serieus vlees. Steaks die net van de grill komen, ribs met die karakteristieke geur van slow cooking — en dat alles begeleid door een kaart vol creatieve voorgerechten. Van pittig tot verrassend fris, het zijn de kleine dingen die het verschil maken — en vaak al de helft van het plezier. Je krijgt zin in álles, zelfs als je dacht alleen een hoofdgerecht te komen doen. Je weet al wat je wilt — tot je de kaart ziet. En ineens twijfel je weer. Ribs? Steak? Of toch dat voorgerecht waar je vorige keer spijt van had dat je het niet nam?
Wat je drinkt? Daar kun je alle kanten mee op. Onze cocktailkaart is er eentje om rustig voor te gaan zitten. Klassiekers, specials, fruitig of sterk — of je nu begint met een mojito of eindigt met een stevige bourbon, je zit hier goed. “Wat zat er ook alweer in die met perzik?” “Geen idee, maar hij was goed.” Natuurlijk serveren we ook gewoon een ijskoud biertje of cola met veel ijs. Zoals het hoort.
Het mooiste moment? Dat is ergens halverwege de avond, als het licht zachter wordt. Er komt een briesje over het water. De gesprekken op het terras zakken wat in toon. Je hoort stoelen schuiven, een vork die op een bord tikt, het water dat tegen de kade klotst. Iemand uit de bediening maakt een praatje bij een tafel die duidelijk al vaste gast is. Een glimlach, een grapje, door naar de volgende. Je merkt dat niemand haast heeft. Zelfs niet als de bediening vriendelijk vraagt of je nog iets wilt.
En dan, als je dacht dat je genoeg had gehad, is daar de cheesecake. De klassieker waar mensen “nee” tegen zeggen, om er dan vervolgens alsnog van mee eten bij de tafelgenoot. Gaat ook net zo hard op voor de enige echte Oreo Bash, of de verrassende ijssmaken. Je weet hoe het gaat: iemand zegt “volgende keer neem ik echt alleen een hoofdgerecht” — en zit vijf minuten later met een Irish coffee en een grijns aan tafel.
Tegen de tijd dat je opstaat, vaart er weer een boot voorbij. Utrecht is nog wakker en in beweging, maar jij zit in je eigen bubbel. Op dat ene terras aan de gracht waar het eten goed is, de sfeer nog beter en de avond altijd net iets langer mag duren. Je pakt je jas, maar blijft toch nog even staan. Kijkt nog één keer over het water. En denkt: ja — dit was precies goed.
Heb jij een Broadway-zomeravond vastgelegd?
Een foto van een goed bord eten, het uitzicht op de gracht, een zonsondergang vanaf je tafeltje op het terras — of gewoon een moment dat je wilt bewaren?
Deel jouw favoriete Broadway-zomerfoto onder onze Facebook-post.
We kijken uit naar jullie beelden, herinneringen en sfeerplaatjes.
→ Ga naar deze post op onze Facebookpagina om je foto te plaatsen
